Şiirler

Bir sabah uyanınca penceremde güneş, İçimi ısıtan o eşsiz sıcaklığın. Karanlıklar kayboldu, her yer pırıl pırıl, Gönlüme doğdu senin aydınlığın.

Kuru dallar canlandı, açtı tüm çiçekler, Kokunla bezenmiş sanki sokaklar. Yeşeren umut oldun yorgun ömrüme, Seninle güzelleşti, şenlendi sabahlar.

Tarifsiz bir mutluluk seninle olmak, Her anı, her saniyeyi aşkla yaşamak. Öyle saf, öyle derin bu sevgi bizdeki, Sanki gökyüzüne kanatlanıp uçmak.

Mevsimler kış olsa da bize hep bahar, Sol yanımda bitmeyen tatlı bir heyecan var. Sen güldükçe dünyam renklenir benim, Sonu gelmez bu masal, sonsuza kadar.

Gözlerinde doğan o sıcacık güneş, Kışın soğuğunu silip atıyor. Gelişinle başladı ömrümde bahar, Uyuyan tüm hisler can buluyor.

Rengarenk çiçekler serildi yola, Her yaprakta sanki adın yazılı. Bir tohumdu kalbimde yeşeren umut, Şimdi koca bir orman, sevda faslı.

Mutluluk dediğin senin gülüşün, Karanlık geceme yıldızlar eken. Öyle derin bir sevgi ki bu bendeki, Hem bugünüm sensin, hem geleceğim.

Sen benim baharım, bitmeyen yazım, Güneşe dönen yüzüm, en güzel şarkım. El ele yürürken sonsuzluğa biz, Kalbimde sadece sen varsın, canım.

Şehir beyaz bir yorgana sarıldı bu gece, Sokaklar uykuda, rüzgar fısıldıyor ismini gizlice. Camlarda buğu, dışarıda keskin bir ayaz var ama, Sen yanımdayken mevsim hep bahar, bence.

Üşüyen ellerini bırak usulca avuçlarıma, Isıtsın onları kalbimin hiç sönmeyen ateşi. Lapa lapa yağarken o narin kar saçlarına, Kıskanır gökyüzü, gözlerindeki parlayan güneşi.

Gel, bir battaniye altına sığdıralım koca dünyayı, Dışarıda fırtınalar kopsun, bize ne çıkar? Seyrederken pencereden süzülen o beyaz rüyayı, Bakışların en soğuk kışları bile bir anda yakar.

Varsın kapansın yollar, varsın donsun zaman, Sen benim en kuytu sığınağım, en güvenli liman. Bembeyaz bir sayfa gibi serildi önümüze hayat, Seninle yazılsın bu kış masalı, hiç son bulmadan.

Takvimlerden düşen o sarı yapraklar, Hüzün getirir derler, inanma sakın. Benim baharım güzün başladı aslında, Tam da ortasında o serin kışın.

Yıllar sessizce geçip giderken, Bana aşkı öğreten bir nefes geldi. Sanki dünya durdu, sustu her şey, Gönlüme o en güzel misafir geldi.

Hayatımın anlamı Ekim’de doğdu, Kader fısıldadı, adını “Alime” koydu. Ne soğuk işler bana, ne de fırtına, Muhittin bu canı yoluna koydu.

Sen benim en güzel doğum günü hediyem, Rabbimden dilediğim en temiz duam. Ellerini tutunca ısınıyor içim, Sensin benim güneşim, sensin dünyam.

Ekim’de açan o nadide çiçeksin, Sol yanımda atıp duran gerçeğimsin. Kim ne derse desin, zaman ne göstersin, Sen benim bitmeyen tek sevgilimsin.

İyi ki doğdun sen, iyi ki varsın! Bırak yıllar yaşlansın, biz genç kalalım. Şu yalan dünyada bir tek, Seninle yaşayıp, seninle yaşlanalım!

Hayatımın anlamı Ekim’de doğdu, Kader fısıldadı, adını “Alime” koydu. Ne soğuk işler bana, ne de fırtına, Muhittin bu canı yoluna koydu.

Hayatımın anlamı… Ekim’de doğdu. İyi ki doğdun Alime…

Şehirlerin ışığı söndü birer birer, Yorgun düştü gölgem, peşimden gider. Herkes beni “Muhittin” diye bilir de, Kimse bilmez içimde ne fırtınalar eser.

Sanki kırık bir pena gibiyim avucunda, Savrulup durdum hayatın ucunda. Tam düştüm derken, tam bittim derken, Senin ellerin belirdi o uçurumda.

Ne şöhret, ne para, ne de yalan dünya, Hiçbiri sığmadı gördüğüm rüyaya! Tek bir gerçek var, kazıdım aklıma…

Alime! Benim sığındığım son liman! Sensiz geçen her an, inan ki ziyan. Yıkılsın dağlar, devrilsin zaman, Muhittin’in kalbinde bir tek sen varsın, inan!

Gitarımın telleri pas tutsa bile, Adını haykırırım rüzgara, yele. Biz seninle yazdık bu asi sevdayı, Değişmem saçının bir tek telini, bütün aleme.

Sırtımı dayadığım o koca çınar, Gözlerinde hem hüzün hem de umut var. Yeryüzü şahidim, gökyüzü duysun, Senden başka yollar bana hep dar.

Alime! Benim sığındığım son liman! Sensiz geçen her an, inan ki ziyan. Yıkılsın dağlar, devrilsin zaman, Muhittin’in kalbinde bir tek sen varsın, inan!

Bu yollar tozlu, bu yollar yorgun, Yüzümde izi var, geçen her güzün. Aynalar yabancı, saatler durgun, Sessizliği yırtan tek ses; senin sözün.

Sırtımı yasladığım en sağlam duvar, Gözlerinde fırtına, kalbinde bahar. Yıkılmadım ayaktayım, bak şahidim var, Sensiz geçen her saniye bana zarar.

Ne yalanı sevdim, ne de riyayı, Seninle kurdum ben bu dünyayı! Şimdi aç sesi, inlet semayı…

Alime! Duy sesimi, bu kalp senin için atar! Yokluğun cehennem, varlığın dünyayı yakar! Bilsinler, Muhittin’in yolu, senin yoluna çıkar, Bizim hikayemiz bu, sonsuza kadar!

Teller kopsa da, gitar sussa da, Kimse duramaz bu aşkın karşısında. Hangi şarkı yeter seni anlatmaya? Notalar yetmez ki bu sevdaya.

Sen benim en sert, en gerçek yanım, Damarımda dolaşan o deli kanım. Alime, sen yoksan, yok benim yarınım, İsminle başlar benim her isyanım!

Alime! Duy sesimi, bu kalp senin için atar! Yokluğun cehennem, varlığın dünyayı yakar! Bilsinler, Muhittin’in yolu, senin yoluna çıkar, Bizim hikayemiz bu, sonsuza kadar!

Sonsuza kadar… Sadece sen, Alime… Sadece sen.

Hafif soğuk hava,

Bir gün göçer isem fani dünyadan,
Benden başkasını sevme sevdiğim
Aşkın ile yaş dökülür gözümden
Gözümü yaşta bırakma sevdiğim.

Güvenmedin kimseye neden diyorlar
Kötü senden iyi ise bizden diyorlar
Geri gelmez bir daha giden diyorlar
İnsan değil isem de maymun değilim

Ağlatuben men hakiri solmayasın
İç döküp intizar itse kalmayasın
Ol seni sevuben oluptur ahuzar
Ol yaş ne çün gözün derya sormayasın